نحوه تخریب دیگ بخار

این مقاله که برای شورای ملی بازرسان مکانیکی نوشته شده است ، چهار روش معمول “تخریب دیگ بخار” را شامل می شود ، از جمله انفجار سوخت ، شرایط کم آب ، تصفیه آب نامناسب و گرمایش نامناسب.طراحی و ساخت دیگهای بخار قدرت و بازیافت یکی از بزرگترین هزینه های سرمایه ای در عرصه تاسیسات صنعتی است. قابلیت اطمینان عملکرد و در دسترس بودن این دیگها اغلب برای سودآوری تأسیسات بسیار مهم است. عملکرد ایمن این واحدها مستلزم توجه دقیق به بسیاری از عوامل است. رعایت نکردن چند عمل کاملاً اثبات شده می تواند و احتمالاً منجر به فاجعه ای شود. رایج ترین روش های “تخریب دیگ بخار” شامل موارد زیر است:

· انفجار سوخت

· آب خوراک آلوده

· شرایط کم آب

· تکنیک های مناسب منفجر کردن

· تصفیه آب ضعیف

· ذخیره نامناسب

· گرم کردن نامناسب

· کشیدن خلا V روی دیگ بخار

· صدمه به لوله ها

· مهار شعله

· بیش از حد شدید

انفجار سوخت:یکی از خطرناک ترین شرایط در عملکرد دیگ بخار ، انفجار سوخت در کوره است. عکس بالا ویرانی کامل دیگ بخار آب را نشان می دهد.

برای وقوع انفجار باید شرایط کاملاً مناسب باشد و در صورت کارکرد مناسب دیگ بخار ، امکان وقوع چنین اتفاقی وجود ندارد. شایعترین دلایل انفجار سوخت عبارتند از:

مخلوط های غنی از سوخت – خطر یک مخلوط غنی از سوخت این است که می تواند غلظت های بالای سوخت سوخته ایجاد شود. وقتی این سوخت نسوخته روشن شود ، می تواند این کار را به صورت بسیار سریع یا انفجاری انجام دهد. مخلوط های غنی از سوخت می توانند هر زمان که هوای کافی برای میزان سوخت سوزانده نشده تأمین شود. هرگز هوا را به یک کوره دودی تاریک اضافه نکنید. واحد را سفر کنید ، کاملاً پاکسازی کنید ، سپس مشکل را برطرف کنید. با افزودن هوا با آتش در واحد ، ممکن است مخلوط انفجاری ایجاد کنید. اگرچه داشتن مخلوط بیش از حد غنی خطرناک است ، اما عکس آن درست نیست. یک مخلوط بدون چربی که منجر به هوای بیش از حد لازم شود ، گرچه کارآمد نیست ، اما خطرناک نیست.

اتمیزه شدن ضعیف روغن – همانطور که مخلوط های غنی از سوخت می توانند تجمع مواد قابل احتراق نسوز را امکان پذیر کنند ، هر موجودی سوخت قابل احتراق در کوره می تواند منجر به انفجار شود. بویلرها هر ساله در اثر اتمیزه شدن ضعیف روغن منفجر می شوند که منجر به احتراق ناقص می شود و می تواند منجر به سوختگی روغن سوختنی در کف کوره شود. برای جلوگیری از این امر ، نکات روغن باید تمیز باشد ، دمای روغن باید صحیح باشد ، گرانروی روغن باید از نظر مشخصات باشد و فشار بخار اتمی (یا هوا) و فشار روغن سوخت به درستی تنظیم شوند.

پاکسازی نامناسب – بسیاری از انفجارها پس از مشکل احتراق رخ می دهد که منجر به سوختن مشعل می شود. مثال زیر را در نظر بگیرید: فرض کنید نوک روغن وصل شود ، که باعث بر هم خوردن الگوی اسپری می شود و باعث شعله ور شدن ناپایدار می شود که منجر به خرابی شعله می شود. اپراتور بدون بررسی علت مشعل را دوباره روشن می کند و در طی تلاش های متوالی برای روشن کردن مجدد مشعل ، روغن به کوره پاشیده می شود.هنگامی که اپراتور آزمایش دیگری را برای احتراق آغاز می کند ، روغن موجود در کف کوره گرم شروع به نوسان و انتشار گازهای قابل احتراق خود می کند. سپس خلبان موجودی بزرگ گازهای قابل احتراق نسوخته در کوره را که باعث انفجار می شود ، مشتعل می کند.

از کل این سناریو می توان جلوگیری کرد:

· بررسی علت سفر قبل از تلاش برای نورپردازی.

· اجازه می دهیم کوره کاملاً تصفیه شود. این امر به ویژه اگر روغن به کوره ریخته شود بسیار مهم است. تصفیه موجودی گازهای نسوخته را تخلیه می کند تا زمانی که غلظت زیر حد انفجار باشد. پاکسازی ، پاکسازی ، پاکسازی!

شرایط کم آب

با توجه به اینکه دمای کوره از 1800 درجه فارنهایت فراتر می رود ، با این وجود مقاومت فولاد در دمای بالاتر از 800 درجه فارنهایت به شدت افت می کند ، احتمال آسیب شدید و حتی فاجعه بار به دیگ بخار در نتیجه شرایط کم آب آسان است. تنها چیزی که به دیگ بخار اجازه می دهد در برابر این دمای کوره مقاومت کند وجود آب در تمام لوله های کوره در هر زمان آتش سوزی است. همانطور که در بالا نشان داده شده است ، شرایط کم آب به معنای واقعی کلمه لوله های دیگ بخار فولادی را ذوب می کند و نتیجه آن تقریباً شبیه یک شمع تولد است.دیگهای بخار صنعتی معمولی دیگهای بخار “گردش طبیعی” هستند و از پمپ ها برای گردش آب در لوله ها استفاده نمی کنند. این واحدها برای تأمین گردش خون به تراکم افتراقی بین آب سرد و گرم متکی هستند. وقتی آب گرما را از لوله ها خارج می کند ، دمای آب افزایش می یابد و تا درام بخار دیگ بخار بالا می رود. در نهایت ، گرمای کافی منتقل شده و بخار تولید می شود. آب خوراک سردتر جایگزین آبی می شود که بالا می رود و این باعث گردش طبیعی می شود. گردش معمولی دیگ بخار (همانطور که در زیر نشان داده شده است) به شرح زیر است:

1. آب خوراک دیگ بخار وارد شده به درام بخار.

2. غرق شدن آب خنک کننده در لوله هایی به نام “downcomers”.

3. آب جذب کننده گرما از لوله ها ، سپس آب گرم شده به سمت درام بخار بالا می رود.

به دلیل نیاز شدید به آب ، دیگهای بخار مدرن مجهز به کلیدهای اتوماتیک سفر کم آب هستند. بعضی از دیگهای بخار قدیمی ممکن است این دستگاههای نسبتاً ارزان را نداشته باشند. اگر دیگهای بخار شما سفر کم آب ندارند ، به تلفن بروید ، پیاده روی نکنید و نصب آنها را آغاز کنید. شما یک تصادف و تعمیرات گران قیمت در انتظار وقوع دارید در صورت گرم شدن درامزها ، تعمیرات مورد نیاز می تواند از لوله کشی تا تخریب کامل واحد باشد. در صورت کمبود آب ، سفرهای کم آب مشعل را متوقف می کنند (یا جریان سوخت دیگهای بخار سوخت جامد) و فن کشش اجباری را خاموش می کنند. با این کار ورودی گرما خاموش می شود.سفرها باید در سطح آب نصب شوند که از آسیب دیدن جلوگیری کند. سطح عملکرد نرمال معمولاً نزدیک خط مرکزی درام بخار است. سفرهای کم آب معمولاً تقریباً 6 “پایین تر نصب می شوند ، اما نقشه های سازنده معمولاً نشان دهنده سطح نرمال و حداقل آب است که از واحدی به واحد دیگر متفاوت است.پتانسیل آسیب در دیگهای بخار سوخت جامد بسیار مهم است. دیگ بخار گاز / روغن موجودی و بستر سوخت ندارد. هنگام استفاده از مشعل ، برای تمام اهداف عملی ، حرارت ورودی بلافاصله متوقف می شود. با وجود واحدهای سوخت جامد ، توده نسبتاً زیادی از پوست ، ذغال سنگ و غیره هنوز در رنده هستند و حتی گرسنه از دست دادن فن کشش مجبور ، این واحدها “اینرسی حرارتی” بیشتری دارند و ادامه خواهند یافت تا مقداری گرما تولید کند.کنترل سطح درام دیگ بخار مشکل است و حتی بهترین سیستم های کنترل تنظیم شده نیز همیشه نمی توانند از شرایط کم آب جلوگیری کنند. “سطح آب” در یک درام بخار در واقع یک مخلوط قابل انعطاف نسبتاً ناپایدار از حباب های آب و بخار است که با تغییر فشار کوچک شده و متورم می شود و با افزودن آب خوراک سرد “سرد” در واقع لحظه ای کوچک می شود.